Te veel stress of een te hoge werkdruk wordt vaak als oorzaak aangewezen voor een burn-out. Een minder bekende maar ook belangrijke oorzaak is, dat er een burn-out optreedt wanneer je verstrikt raakt in het verhaal van je eigen identiteit. Dit laatste komt met name voor bij de millennials (mensen in de leeftijd van 20-38 jaar).
Bij een burn-out is iemand volledig opgebrand. Voor veel mensen en zeker voor de millennial geldt dat wanneer je tegenwoordig een identiteit wilt hebben, iemand wilt zijn, je een goed verhaal moet hebben over jezelf. Dit verhaal moet ook voortdurend geüpdatet worden om te zorgen dat je interessant blijft voor anderen. Want het gevoel is er, dat je er alleen dán toe doet, dat je alleen dán bestaat.
Voor mensen met een burn-out is het onmogelijk geworden om dat verhaal in stand te houden, om de buitenkant te laten prevaleren boven de binnenkant. Paradoxaal genoeg ontstaat er juist, door alsmaar gefocust te zijn op het naar buiten brengen van het juiste en gewenste verhaal, een gevoel van zinloosheid. Dat heeft, zoals vaak wordt gedacht, niet alleen betrekking op werk; het hele leven wordt daardoor kleurloos. Het is niet zo dat bepaalde taken je te zwaar worden, het wordt je te zwaar om (die) iemand (anders) te zijn. Je bent tijdens jouw storytelling steeds verder af komen te staan van wie jij werkelijk bent. Langzaam maar zeker ben je jouw echte identiteit kwijt geraakt.
Het creëren en bijhouden van een persoonlijk verhaal is typisch iets van deze tijd. Vroeger werd je identiteit bepaald door de plaats waar je vandaan kwam, je voorouders, je plek in de gemeenschap en het werk wat je deed. Mensen ontleenden hun identiteit en aanzien aan hun afkomst en baan die ze hadden en waren meer tevreden. Werk is vandaag de dag nog steeds belangrijk, maar inmiddels weten we ook, dat dit geen onderdeel is van jezelf, dat je je werkplek zo weer kunt verliezen aan iemand anders.
De huidige generatie twintigers en dertigers doen er van alles aan om hun persoonlijke verhaal zo interessant mogelijk te houden. Zoals de student die aan bungeejumping doet omdat het goed is voor zijn CV of mensen die tijdens of na een studie een tijdje naar buitenland gaan. Uiteraard levert dit, naast een mooi CV item, hele mooie plaatjes en verhalen op die gedeeld kunnen worden met de wereld. Wat volgens mij belangrijker is, zijn de innerlijke verhalen welke daar geschreven worden. Verhalen die gaan over de groei en ontwikkeling als persoon. Verhalen die de buitenwereld alleen ziet als ze jouw ware identiteit leren kennen.
Dat we om iemand te zijn verhalen over onszelf moeten vertellen, is een product van de moderne samenleving, daar kun je niet zomaar uitbreken. Als je de moderniteit wil handhaven, is het loslaten van die verhalen dus geen oplossing. Wanneer iemand hierdoor in een burn-out komt zou het beter zijn om dit niet als abnormaal te bestempelen, maar zien als een uiting van onze cultuur. Wat daarbij belangrijk is dat je niet ziek bent wanneer je hierbij hulp zoekt.
Vaak worden mensen met een burn-out op zichzelf teruggeworpen, ze gaan aan de slag met zelfhulp programma’s of starten met een mindfulness-cursus. Op zich een prima beweging alleen het probleem is nu juist dat iemand met een burn-out er niet meer in slaagt om in zijn eentje zijn ware, verstopte identiteit vorm te geven. Daar zijn anderen voor nodig. Psychosociale hulp kan je leren hoe je weer bij je echte innerlijke identiteit kunt komen. Hoe je met je eigen levensverhaal, met zijn mooie en minder mooie pagina’s kunt omgaan. Hoe je vanuit innerlijke kracht, opnieuw, energiek in het leven kunt staan.
Mensen die problemen hebben met hun identiteit vinden het vaak lastig om antwoord te geven op de vraag ‘wie ben ik?’ Bij een identiteitsprobleem zie je vaak dat mensen zich gaan aanpassen. Men gaat leven op een manier zoals hij/zij denkt dat anderen dit van hem verwachten en houdt steeds minder rekening met zijn ‘oorspronkelijke’ normen en waarden.
In een gezonde situatie doen we dingen omdat we ze belangrijk vinden, of omdat we het belangrijk vinden dat mensen ons op een bepaalde manier zien. We kennen onze eigen sterke en zwakke punten en proberen ons hierin te ontwikkelen. Wanneer deze aspecten steeds onduidelijker worden en je eigenlijk niet goed meer weet wie je nu werkelijk bent omdat er een beeld van jou is ontstaan dat te ver van jezelf af staat, is het goed om hulp in te schakelen. De begeleiding is er vooral op gericht om je te helpen met het (opnieuw) ontwikkelen van jouw identiteit, jouw authenticiteit. Er zal aandacht zijn voor het verbeteren van een negatief zelfbeeld, maar ook aan het leren maken van keuzes.